اجزای سفره عقد - قسمت اول

اجزای سفره عقد - قسمت اول

1-قرآن مجید : کتاب خدا که نشانه ی مورد تایید قرار دادن وصلت از سوی خداوند و طلب روزی و برکت الهی است جلوی
آینه و بالای جانماز قرار می گیرد.

2- آیینه و شمعدان : در صدر سفره و رو به عروس و داماد قرار می گیرد تا با نگرست در آن دل هاشان نسبت به هم مثل
آیینه صاف و زلال باشد. آیینه سمبل روشنایی و نور نیز هست. شمع های داخل شمعدان که باید به هنگام جاری شدن
خطبه ی عقد روشن باشد نشانه ی آرزوی روشنایی و گرمی پیوند عقد بین عروس و داماد است. شمع را در دو طرف آیینه
یکی را به نیت عروس و دیگری را به نیت داماد قرار می دهند که سمبل نور و روشنایی و انرژی در آینده ی هر دوی آن هاست.

3- نقل : نقل را به نشانه ی شیرین کامی سر سفره می گذارند و یا بر سر عروس و داماد میریزند.

4- نقل یادبود: میهمانان مراسم عقد از این جشن دست خالی برنمی گردند زیرا عروس و داماد تحفه ای ناقابل را به رسم یادگاری به آن ها هدیه می دهند. جز لاینفک این هدیه ها نقل است که آن ها را به شکل های مختلف با انواع تور و روبان و سکه و شکوفه و .. تزئین می کنند. البته ایم رسم نیز به آیین زرتشت باز می گردد.

امروزه این نقل ها شکل های مختلفی دارند از قبیل : کله قندهای کوچک که با تور بسته شده اند ، بالشت های کوچکی که روی آن را با

گل و نقل تزئین کرده اند ، گل هایی که در وسط آن ها نقل قرار داده شده ، نقل هایی که به شکل آجیل مشکل گشا در تور بسته بندی شده اند و یا به شکل هدیه ای کوچک که در یک جعبه قرار می گیرد و ...

شما می توانید در بعضی از چایخانه های خیابان بهارستان روی روبان نقل های خود اسم عروس و داماد وتاریخ ازدواج شان را در رنگ های مختلف چاپ کنید و یا در روی کارت های کوچکی که به صورت آماده نیز هست با خودکار بنویسید و به هدیه ی یادبود خود وصل کنید تا میهمانان بادیدن آن به یاد شما و جشن عروسی تان بیفتند. هم چنین بسیاری از خانواده های ایرانی در منزل شان تعداد زیادی از این نقل های یادبود را که در مراسم عروسی مختلف گرفته اند به عنوان یادگاری نگه می دارند که در اثر گذشت زمان آن هایی که اسم نداشته باشند فراموش می شوند و دیگر قابل تشخیص نیستند . بدین ترتیب با وصل کردن اسم عروس و داماد و تاریخ مراسم شان هدیه هایتان را همیشگی کنید.

5- آب : به نیت خلوص ، پاکی و صداقت در زندگی روی سفره می گذارند و گاهی دو ماهی قرمز نیز در آن می اندازند که نشانه ی حیات است. البته در زمان زرتشتیان برگ تازه ای از درخت نارنج نیز در آب سفره ی عقد می انداختند که این رسم به مروز زمان فراموش شده است.

امروزه در سفره های مدرن به جای ماهی از شمع هایی که روی آب شناور می مانند و از گلبرگ های گل برای تزئین ظرف آب استفاده می کنند.

6- سکه : به نشانه ی افزایش روزی ودارایی عروس و داماد بر سفره می گذارند .

7-تخم مرغ : از قدیم نماد تولد و تداوم نسل است و نهادن آن بر سفره ی عقد به نیت ادامه ی نسل عروس و داماد و باروری آن دو می باشد.

8- کله قند : ساییدن دو عدد کله قند به یکدیگر بالای سر عروس و داماد ( روی پارچه ای ) به نیت باریدن شادی و شیرینی بر سر آن ها در طی زندگی مشترک است.پارچه ای که روی آن قند ساییده می شود معمولا از جنس حریر سفید نازک و یا ترمه است که به شکل مستطیل تهیه و تزئین شده و فامیل های عروس وداماد آن را بالای سر آن ها نگه می دارند تا قند را روی آن بسایند . البته این پارچه تا قرن نوزدهم به رنگ سبز بوده که رنگ مخصوص زرتشتیان بوده است.

9: گلاب : با توچه به این که در زمان های قدیم از عطرهای طبیعی مثل گلاب استفاده می شد به منظور معطر کردن سفره در آن گلاب می گذارند .

10-سینی هفت دانه : این سینی که از هفت دانه ی ادویه ، خشخاش ، برنج ، سبزی خشک ، نمک ، چای ، رازیانه و کندر تشکیل شده است در قدیم در داخل سفره ی عقد گذاشته می شد که امروزه دیگر فراموش شده است.

11_جانماز یا سجاده : جلوی آیینه پهن می شود که داخل آن مهر و تسبیحی نیز وجود دارد تا گواهی بر پای بندی زوج نسبت به پرستش خدا باشد. جنس این سجاده معمولا ترمه یا مخمل سفید است که با طرح های مختلف تزئین شده است . مهر جانماز معمولا به شکل قلب انتخاب می شود. هم چنین تسبیح می تواند از سنگ های ارزشمندی مثل : فیروزه ، عقیق و ... باشد ویا به شکل دانه های کریستالی یارنگی البته در بیش تر خانواده های ایرانی جانماز و مهر وتسبیح به صورت اجدادی به عروس و داماد ارث می رسد.